سازمان ملل متحد در پنجم ژوئن 1972 میلادی برای نخستین بار كنفرانسی با شركت مقام ها و نمایندگان بیشتر كشورهای جهان با موضوع انسان و محیط زیست در شهر استكهلم سوئد برگزار كرد.

این كنفرانس در پایان اجلاس 12 روزه خود ضمن انتشار یك بیانیه، طرحی عملیاتی نیز پیشنهاد و مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه‌ای را تصویب كرد كه منجر به تشكیل UNEP (برنامه محیط زیست سازمان ملل) شد.

روز افتتاح این كنفرانس به عنوان روز جهانی محیط ‌زیست انتخاب شد تا همگان ضمن آگاهی از شرایط محیط زیست خود، نسبت به تخریب‌ها و نتایج آن بر زندگی و سلامت انسان توجه لازم را داشته باشند و از آن پس این روز در تقویم تاریخ تمامی كشورها ثبت شد.

محیط زیست؛ محیطی كه فرایند حیات را در برمی گیرد و در آن عوامل فیزیكی خارجی و موجودات زنده با هم در كنش هستند و این محیط بر نحوه رشد، نمو و رفتار موجودات زنده تاثیر مستقیم دارد.

از گذشته های دور تاكنون محیط زیست هماره بخش مهمی از زندگی انسان و به عنوان موثرترین عنصر در زندگی او تلقی می شود.

انسان های نخستین در دوران پارینه سنگی و ماقبل آن قادر نبودند تا در محیط زیست اطراف خود دخل و تصرف زیادی داشته باشند و در حقیقت چون انسان مقهور اراده طبیعت بود، محیط زیست در این زمان به صورتی بكر و دست نخورده باقی ماند.

به مرور زمان با افزایش نیازهای گوناگون بشر و قدرت تفكر و حس كنجكاوی انسان، مرزهای طبیعت درنوردیده شد و انسان با كشف اسرار طبیعت و یافتن روش هایی برای مهار و غلبه بر آن به مقاصد مادی خود نایل شد.

انسان در این مسیر از هیچ اقدامی مضایقه نكرده و به كمك فناوری های نوین و بهره برداری بی رویه از منابع طبیعی ارزان قیمت به پیشرفت های شگرفی در تمامی زمینه ها دست یافت، اما این دستاوردها در بیشتر موارد باعث مشكلات زیست محیطی بی شماری شد و تعامل اكولوژیك طبیعت را برهم زد.

این رفتار بشر نسبت به طبیعت، در ذهن این باور را تداعی می كند كه انسان نه به عنوان ساكن زمین، بلكه مالك آن است؛ پس برای پیشرفت و پیروزی در جهان هستی به هر راه و وسیله ای متوسل می شود، حتی اگر تخریب محیط زیست خودش باشد.

این تخریب و تغییرات با گذشت زمان و افزایش جمعیت و شكل گیری كلان شهرها اشكال پیچیده تری به خود گرفت آثار تخریبی از جمله فرسایش خاك، كاهش تنوع زیستی، تغییر اقلیم و آلودگی آب، خاك، هوا و... را موجب شده است كه جبران آنها در برخی شرایط مشكل و گاه غیر ممكن است.

امروز با توجه به كاهش منابع آب شیرین و انرژی و همچنین افزایش حجم زائدات تولیدی و انتشار آلودگی آن به محیط اطراف، اهمیت توجه به حفاظت از محیط زیست بیش از پیش احساس می شود.

زمانی كه نازك شدن لایه ازن آینده بشر بر روی كره خاكی را تهدید می كند، زندگی آبزیان به علت ورود فاضلاب و پسماندها به دریا به خطر می افتد، آلودگی هوا تنفس مردم را در شهرها با مشكل روبرو می سازد، آهنگ نابودی جنگل ها و مراتع گوش هر دوستدار طبیعت را می آزارد و خاك این ماده حیاتی، دستخوش فرسایش و ارزش حاصلخیزی خود را از دست می دهد و كشت محصولات در آن ناممكن می شود.

بر تمامی افراد، دولتها و مجامع بین المللی واجب است تا برای نجات تنها مامن و زیست گاه خود چاره ای اساسی بیندیشند.

كاهش گازهای گلخانه ای، مهار فاضلاب، پسماندهای شهری و صنعتی و جلوگیری از ورود آنها به رودخانه ها و دریاها، ممانعت از تخریب جنگل ها و مراتع، بیابان زدایی، استفاده از سوخت و انرژی های پاك از جمله راهكارهای موثر برای جلوگیری از تخریب محیط زیست می باشد.

از سال 1972 میلادی تلاش شد به بهانه این روز با انتخاب موضوع ها و شعارهای متنوع در جهت تعریف رابطه ای جدید با طبیعت اقدام های مختلفی صورت پذیرد و در افكار مردم این شعائر به گونه ای شكل گیرد كه همواره ضامن حفظ محیط زیست برای نسل های آینده باشد.

شعار امسال روز جهانی محیط زیست، 'اقتصاد سبز: آیا شما هم در آن نقشی دارید؟' نام گرفت، تا بهانه ای برای پرداختن به رد پای انسان در زیست بوم و ایفای نقش مثبت آنها در كره خاكی باشد.

به مناسبت این روز در كشورها مراسم ویژه ای مثل راهپیمایی‌های خیابانی، همایش‌های دوچرخه سواری، مسابقات نقاشی و مقاله نویسی در مدارس، درختكاری، ‌فعالیت‌های مربوط به بازیافت، پاكسازی برگزار می شود.

این روز فرصت مغتنمی است تا با مرور اشتباهات گذشته، كره ای قابل زیست برای آیندگان به یادگار بگذاریم و تنفسی پاك را به همه موجودات زنده هدیه دهیم و بر اساس شعار این سال از خود بپرسیم آیا در شكوفایی اقتصاد سبز نقشی را ایفا می كنیم؟

اطلاع**2059**9131